ციტატა ანრი ჩარიერის "პაპილონიდან" ასახავს კრიტიკულ შეხედულებას თანამედროვე საზოგადოების დაუღალავი სწრაფვის შესახებ ტექნოლოგიური წინსვლისკენ. ის ვარაუდობს, რომ პროგრესისადმი ეს აკვიატება ხშირად იწვევს ცხოვრების გაბრაზებულ სტილს, რის გამოც ინდივიდები უპირატესობას ანიჭებენ კომფორტს ადამიანურ კავშირებზე. ახალი გამოგონებების უწყვეტმა სწრაფვამ შეიძლება დააკნინოს ჩვენი თანაგრძნობისა და გაგების უნარი, რადგან ცხოვრების აურზაური მცირე ადგილს ტოვებს სხვებისადმი გულწრფელი ზრუნვისთვის.