თხრობაში, პროტაგონისტი მოკლედ განიხილავს საორკესტრო თავაზიანობის კონცეფციას და საერთაშორისო სპექტაკლებისთვის მუსიკის არჩევის პროცესში ჩართულ სენსიტიურობას. ეს ანარეკლი ხაზს უსვამს პოლიტიკურ კონტექსტზე ყურადღების მნიშვნელობას, განსაკუთრებით კომპოზიტორთა კულტურულ ფონს. მაგალითად, გერმანიის ორკესტრებმა ისტორიულად გააკეთეს მიზანმიმართული არჩევანი, რომ არ ეთამაშათ ვაგნერს გარკვეულ ქვეყნებში, ნაცვლად იმისა, რომ სხვა გერმანელი კომპოზიტორების ნამუშევრები შეარჩიეს, რომლებიც აღიქმებოდნენ, როგორც უფრო დამამშვიდებელი ან ნაკლებად სადავო. ეს ცხადყოფს, თუ როგორ შეუძლია კულტურულ მგრძნობელობებს შექმნას მხატვრული გადაწყვეტილებები.