ცოტა ხნით მან განიხილა საორკესტრო თავაზიანობის იდეა. რა თქმა უნდა, უნდა თავიდან აიცილოს პოლიტიკური დანაშაულის ჩადენა: გერმანიის ორკესტრები, რა თქმა უნდა, ფრთხილად უნდა იყვნენ ვაგნერის საზღვარგარეთ თამაშზე, ყოველ შემთხვევაში, ზოგიერთ ქვეყანაში, არჩევანის ნაცვლად, გერმანელი კომპოზიტორები, რომლებიც გარკვეულწილად უფრო მეტად იყვნენ ... ბოდიში.
(For a short while she considered the idea of orchestral courtesy. Certainly one should avoid giving political offence: German orchestras, of course, used to be careful about playing Wagner abroad, at least in some countries, choosing instead German composers who were somewhat more ... apologetic.)
თხრობაში, პროტაგონისტი მოკლედ განიხილავს საორკესტრო თავაზიანობის კონცეფციას და საერთაშორისო სპექტაკლებისთვის მუსიკის არჩევის პროცესში ჩართულ სენსიტიურობას. ეს ანარეკლი ხაზს უსვამს პოლიტიკურ კონტექსტზე ყურადღების მნიშვნელობას, განსაკუთრებით კომპოზიტორთა კულტურულ ფონს. მაგალითად, გერმანიის ორკესტრებმა ისტორიულად გააკეთეს მიზანმიმართული არჩევანი, რომ არ ეთამაშათ ვაგნერს გარკვეულ ქვეყნებში, ნაცვლად იმისა, რომ სხვა გერმანელი კომპოზიტორების ნამუშევრები შეარჩიეს, რომლებიც აღიქმებოდნენ, როგორც უფრო დამამშვიდებელი ან ნაკლებად სადავო. ეს ცხადყოფს, თუ როგორ შეუძლია კულტურულ მგრძნობელობებს შექმნას მხატვრული გადაწყვეტილებები.