ზეცამ შეგაწუხა ყველანაირი პრესბიტრიელები და წარმართები- რადგან ჩვენ ყველანი გარკვეულწილად საშინლად ვბრაზდებით თავზე და სამწუხაროდ გვჭირდება შერწყმა.
(Heaven have mercy on us all-Presbyterians and Pagans alike- for we are all somehow dreadfully cracked about the head, and sadly need mending.)
ჰერმან მელვილის "მობი დიკში" ციტატა ასახავს ადამიანის საერთო არასრულყოფილების ღრმა გრძნობას და განკურნებისა და გაგების უნივერსალურ საჭიროებას. იგი ხაზს უსვამს იმას, რომ ჩვენი რწმენის მიუხედავად, თუ არა ჩვენ ვართ პრესბიტრიელები თუ წარმართები, - ყველანაირად ახდენენ საკუთარ ხარვეზებს და ბრძოლებს. ეს განწყობა იწვევს ასახვას საერთო კაცობრიობის და იმ დაუცველობებზე, რომელსაც ჩვენ ყველას ვზიარებთ.
მელვილის სიტყვებით ვარაუდობენ, რომ ჩვენი სისულელეების აღიარება არის პირველი ნაბიჯი საკუთარი თავის მოსაწყობად და სხვების მიმართ თანაგრძნობით. იმის აღიარება, რომ ჩვენ "საშინლად გახურებულნი ვართ თავზე", გამოირჩევიან მოსაზრებით, რომ ცხოვრების გამოწვევებმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ვინმეს, მოუწოდებს კოლექტიურ ძალისხმევას, რომ მხარი დაუჭირონ ერთმანეთს ზრდისა და გამოსყიდვის მოგზაურობაში.
