მე თავს უნიჭო პიანისტად, ცუდ მომღერლად და უბრალოდ კომპეტენტურ კომპოზიტორად ვთვლი. რასაც ვაკეთებ, ჩემი აზრით, სულაც არ არის უჩვეულო.
(I consider myself to be an inept pianist, a bad singer, and a merely competent songwriter. What I do, in my opinion, is by no means extraordinary.)
ეს ციტატა ასახავს თავმდაბლობისა და პატიოსნების გრძნობას საკუთარი მხატვრული შესაძლებლობების მიმართ. ის ეხმიანება ბევრ შემქმნელს, რომლებიც ხშირად ებრძვიან საკუთარ თავში ეჭვს, მიუხედავად მათი გარეგანი წარმატებებისა თუ საზოგადოების აღიარებისა. მხატვრის მიერ აღქმული ნაკლოვანებების აღიარება - უუნარობა ფორტეპიანოზე, ცუდი მომღერალი და მხოლოდ კომპეტენტური სიმღერების ავტორი - შეხსენებას ემსახურება, რომ შემოქმედებით საქმიანობაში სრულყოფილება არც არის საჭირო და არც მოსალოდნელი. ამის ნაცვლად, იგი ხაზს უსვამს ვნების, შეუპოვრობისა და ჭეშმარიტი გამოხატვის მნიშვნელობას ტექნიკურ ოსტატობასთან შედარებით. ასეთი თავმდაბლობა შეიძლება იყოს შთამაგონებელი, წაახალისოს სხვები, განაგრძონ თავიანთი ხელოვნება სრულყოფილების შიშის გარეშე, იმის გაგება, რომ პიროვნული ზრდა და ავთენტურობა უფრო ღირებულია. იგი ასევე ხაზს უსვამს თავმდაბლობას, რომელიც ხელოვანს მიწაზე აკავებს, შეგვახსენებს, რომ მათაც კი, ვინც დიდებასა და წარმატებას აღწევს, შეიძლება თავი ჩვეულებრივად ან ნაკლოვანებად აღიქვას. საკუთარი შეზღუდვების გათვალისწინება ნამუშევრის შექმნისა და გაზიარებისას შეიძლება გამოიწვიოს უფრო ჭეშმარიტი კავშირი აუდიტორიასთან. ეს ციტატა ეჭვქვეშ აყენებს ხელოვნებაში თვითმნიშვნელოვნების ხშირად გაბერილ გრძნობას, ხელს უწყობს იმ აზრს, რომ ადამიანის ღირებულება არ არის განპირობებული მხოლოდ ტექნიკური სრულყოფილებით, არამედ გულწრფელობითა და მიზანდასახულობით, რომელიც მიღწეულია სამუშაოს უკან. საბოლოო ჯამში, ის გვახსენებს, რომ ხელოვნება არის სუბიექტური გამოცდილება და რომ საკუთარი თავის მიღება და გამძლეობა არის სრულფასოვანი შემოქმედებითი მოგზაურობის ძირითადი კომპონენტები.
