ადამიანი განიცდის საათს ლოდინით, ასე რომ, თუ მთელი ცხოვრება ცარიელი გახდება, გარდა უწყვეტი ლოდინისა?
(A person suffers an hour of waiting, so how if all life becomes empty except from continuous waiting?)
ციტატა ნაგუიბ მაჰფუზის "Harafish" ასახავს ღრმა დისკომფორტს, რომელიც გამოდის გახანგრძლივებული ლოდინიდან. იგი ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება მოკლე ლოდინი იგრძნოს დამამძიმებელი, მიანიშნებს იმ აზრზე, რომ თუ ცხოვრება დაუსრულებელ ლოდინად შემცირდება, ეს ხდება სიცარიელის და სასოწარკვეთილების წყარო. ეს განწყობა ყურადღებას ამახვილებს ლტოლვის ადამიანის გამოცდილებასა და სტაგნაციის წინაშე მდგარი მნიშვნელობის მოსაძებნად.
მაჰფუზის სიტყვები რეზონანსდება დროისა და არსებობის კონცეფციასთან, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ლოდინის მოკლედ, არსებობა მხოლოდ მოლოდინით განსაზღვრულმა არსებობამ შეიძლება გამოიწვიოს უშედეგო გრძნობა. ციტატა იფიქრებს იმაზე, თუ როგორ უმკლავდება ადამიანები უმოქმედობის პერიოდებს და მიზნის აუცილებლობას ცხოვრებაში. ეს პორტრეტი მკითხველს მოუწოდებს აისახონ დროთან ურთიერთობა და ცხოვრების სრულად ცხოვრების მნიშვნელობა, ვიდრე ლოდინის მუდმივი პერიოდები.