ლოდინი არის უბედურება. მოლოდინში, სულები იშლება. ლოდინის დროს, დრო კვდება და იცის მისი სიკვდილი. მომავალი ემყარება მკაფიო შენობებს, მაგრამ მას შეიძლება ჰქონდეს ურთიერთსაწინააღმდეგო დაბოლოებები. ყველას შფოთვა შფოთვის თასიდან ითამაშოს ის, რაც მას სურს
(Waiting is an ordeal. In waiting, souls are torn apart. In waiting, time dies and is aware of its death. The future is based on clear premises, but it may have contradictory endings. Let everyone anxious from the cup of worry play whatever he wants)
ციტატა გადმოგვცემს ღრმა ტკივილს, რომელიც ელოდება და მიანიშნებს, რომ მას შეუძლია იგრძნოს წამება და შეუძლია სულის მოტეხილობა. იგი ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება ლოდინის გამოცდილებამ შეამციროს დროის აღქმა, რაც მას აგრძნობინებს აგენტირებას და ცნობიერ გაფუჭებას. უფრო მეტიც, მომავალი ასახულია, როგორც გაურკვეველი, რომელიც აშენებულია მკაფიო მოლოდინებზე, მაგრამ პოტენციურად იწვევს კონფლიქტურ შედეგებს. შფოთვაზე მითითება მიგვითითებს იმაზე, რომ ადამიანები სხვადასხვა გზით გაუმკლავდნენ თავიანთ შეშფოთებას, რაც ხაზს უსვამს ადამიანის ემოციისა და მოლოდინის სირთულეებს, როგორც ეს გამოსახულია ნაგაიბ მაჰფუზის ნაშრომში, "Harafish".