ტექსტი განიხილავს კონტრასტს იდეალიზებულ სამთავრობო სისტემებს შორის, რომლებსაც ადამიანები წარმოადგენენ და ადამიანის ქცევის რეალობას. ის ვარაუდობს, რომ კაცობრიობა ხშირად მნიშვნელოვნად იხრება იმისგან, თუ როგორ უნდა იმოქმედოს იდეალურად. ისინი, ვინც მიატოვებენ ამჟამინდელ მდგომარეობას მიუღწეველი იდეალების გამო, შეიძლება საბოლოოდ წარუმატებლობის წინაშე აღმოჩნდნენ. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს სიკეთისკენ სწრაფვის გამოწვევებს სამყაროში, რომელიც სავსეა ინდივიდებით, რომლებიც მოქმედებენ ამ იდეალების საწინააღმდეგოდ.
კარდინალ პოლუსმა მაკიაველის, როგორც „ეშმაკის მოციქულის“ დაგმობა ხაზს უსვამს დაძაბულობას ფილოსოფიურ იდეალებსა და პრაქტიკულ მმართველობას შორის. ის ხაზს უსვამს რწმენას, რომ სათნოებისკენ სწრაფვა ხშირად იწვევს დაცემას არასრულყოფილ სამყაროში, სადაც ბევრს არ აქვს იგივე მორალური მისწრაფებები. ეს ასახავს უფრო ფართო კომენტარს ადამიანის ბუნებაზე და პოლიტიკურ აზროვნებაში თანდაყოლილ სირთულეებზე.