სხვა ადამიანები ამბობენ, გამარჯობა ან ნახვამდის! ჩვენ ყოველთვის ვამბობთ, მაპატიეთ, არ აქვს მნიშვნელობა რას ვაკეთებთ. ' მან ხელები ჩამოაგდო. 'აღარ ბოდიში! ასე რომ, ჩვენ ღარიბი ვართ! კარგი, ჩვენ ღარიბი ვართ! ეს არის ამერიკა! და ამერიკა არის ერთი ადგილი ამ სამწუხარო სამყაროში, სადაც ხალხს არ უნდა მოუწევს ბოდიში მოიხადოს, რომ ღარიბია. ამერიკაში კითხვა უნდა იყოს, არის ეს ბიჭი კარგი
(Other people say, Hello or Goodbye! We always say, Excuse me, no matter what we're doing.' He threw up his hands. 'No more apologies! So we're poor! All right, we're poor! This is America! And America is one place in this sorry world where people shouldn't have to apologize for being poor. The question in America should be, Is this guy a good citizen? Is he honest? Does he pull his own weight?)
კურტ ვონეგუტის უმცროსი "ღმერთმა დაგლოცოთ, მისტერ როსუვატერი", პროტაგონისტი გამოხატავს იმედგაცრუებას საზოგადოებრივ ნორმებთან სიღარიბესთან დაკავშირებით. იგი ხაზს უსვამს, რომ სანამ სხვები ერთმანეთს სიამოვნებით მიესალმებიან, მისი საზოგადოება ხშირად იძულებულია ბოდიში მოიხადოს ფინანსური ბრძოლებისთვის. ეს საუბრობს უფრო ღრმა საკითხზე ამერიკაში, სადაც ეკონომიკურმა სტატუსმა შეიძლება გამოიწვიოს სირცხვილისა და არაადეკვატურობის გრძნობა. პერსონაჟის გამოსავალი ასახავს ამ საზოგადოებრივ ზეწოლებზე უარის თქმის სურვილს და სინანულის გარეშე მოიცვა მათი რეალობა.
უფრო მეტიც, იგი ამტკიცებს, რომ ყურადღება გამახვილებულია სიმდიდრეზე, არამედ ინდივიდების ხასიათზე და წვლილზე. თხრობა ხაზს უსვამს იმას, რომ ღარიბი ყოფნა არ უნდა იყოს უხერხულობის წყარო ისეთ ქვეყანაში, როგორიცაა ამერიკა, სადაც პატიოსნების, მოქალაქეობის და პირადი პასუხისმგებლობის ღირებულებები უნდა იყოს უპირატესობა. ეს პერსპექტივა იწვევს წარმატების მიღწევას ჩვეულებრივი შეხედულებებს და ხელს უწყობს ადამიანის ღირსების უფრო თანაგრძნობას ფინანსური მდგომარეობის მიღმა.