მან გაიხსენა სიყვარული და სითბოს გრძნობა. ეს იყო სინათლის დამახსოვრება, ან ბზინვარება, რომელიც ზოგჯერ შენარჩუნებულია შუქის გასვლის შემდეგ.
(She remembered love, though, and a feeling of warmth. It was like remembering light, or the glow that sometimes persists after a light has gone out.)
მისი მოგონებების ანარეკლში, მას მაინც შეეძლო გრძნობდეს სიყვარულის არსს, რამაც მას დამამშვიდებელი სითბო მოუტანა. ეს შეგრძნება მოგვაგონებდა გრძელი ბზინვარებას, რომელიც მიჰყვება შუქის ჩაქრობას, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ წყაროს არარსებობის შემთხვევაშიც კი, მისი გავლენა იგრძნობა. ამგვარი მოგონებები იწვევს მწარე ნოსტალგია, რომელიც გულსა და გონებას მიეკუთვნება მომენტიდან დიდი ხნის შემდეგ.
ამ მოგონებების საშუალებით, იგი აღიარებს სიყვარულის სილამაზეს და იმ გზას, რაც მას შეუძლია წარუშლელი ნიშანი დატოვოს მისი სულით. ეს ახსენებს მას, რომ მიუხედავად იმისა, რომ მომენტები შეიძლება ქრებოდა, გრძნობებს, რომლებიც მათ შთააგონებს, შეიძლება გაუძლოს, ბნელ დროზე ანათებს წარსული სიხარულით. ეს იდეა მახსოვს მეხსიერებას ემოციასთან, ხაზს უსვამს სიყვარულის ხანგრძლივ ძალას ადამიანის გამოცდილების ჩამოყალიბებაში.