ცხიმი გამოხატავს მოსაზრებას, რომ ჩვენი ვინაობა უფრო მეტია ჩვენი მოქმედებებით, ვიდრე ჩვენი აზრები. ეს კონცეფცია სათავეს იღებს გოეთეს ფაუსტისგან, სადაც ფაუსტი გამოწვევას აყენებს დასაწყისის ცნებას, ამტკიცებს, რომ საქმეები და არა სიტყვები ან აზრები, რაც განსაზღვრავს ჩვენ. პერსპექტივაში ეს ცვლა საფუძველს უქმნის ეგზისტენციალურ აზრს, ხაზს უსვამს იმას, რომ ჩვენი არჩევანის და მოქმედებების საშუალებით ჩვენ ვქმნით ჩვენს არსს.
ციტატა ხაზს უსვამს მნიშვნელოვან ეგზისტენციალისტურ დილემას, რაც მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი არსებობის გაგება არის ის, რასაც ვაკეთებთ იმის ნაცვლად, რასაც ჩვენ გვჯერა. ეს ცვლის იდენტურობის ყურადღებას შინაგანი ჭვრეტიდან გარე მანიფესტაციამდე, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ხელშესახები საქმეების საშუალებით ჩვენ ნამდვილად გვესმის საკუთარი თავი და ჩვენი ადგილი მსოფლიოში.