ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22"-ში სიკვდილის პერსონაჟი ასახულია, როგორც განუყრელი ძალა, რომელიც სიმბოლოა სიკვდილიანობის რეალობას, რომელსაც ყველა უპირისპირდება. მიუხედავად ამ თანდაყოლილი გარდაუვალობისა, ამგვარი მწვავე გარემოებების ფონზე არსებობს დეკორაციისა და კეთილდღეობის მოლოდინი. ეს ხაზს უსვამს საზოგადოებრივი ნორმების აბსურდულობას, რომლებიც მოითხოვს მოქალაქეობას, როდესაც საქმე აქვთ სერიოზულ საკითხებთან, როგორიცაა სიკვდილი. ციტატა ხაზს უსვამს დაძაბულობას არსებობის სიმკაცრესა და ზედაპირულ კონვენციებს შორის, რომლებიც არეგულირებს ქცევას. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ სიკვდილმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ჩვენს ცხოვრებაზე, ჩვენ კვლავაც ვალდებულნი ვართ სოციალური მოლოდინებით, რომ შევინარჩუნოთ ფასადი მოქალაქეობის შესახებ. ეს ასახავს ჰელერის აბსურდულობის უფრო ფართო თემებს და იმ ბრძოლებს, რომლებიც ინდივიდებს განიცდიან საზოგადოებრივი მოთხოვნების გამოცდილების შერიგებაში.

ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22", სიკვდილის პერსონაჟი ასახულია, როგორც განუყრელი ძალა, რაც სიმბოლოა სიკვდილიანობის რეალობას, რომელსაც ყველა უპირისპირდება. მიუხედავად ამ თანდაყოლილი გარდაუვალობისა, ამგვარი მწვავე გარემოებების ფონზე არსებობს დეკორაციისა და კეთილდღეობის მოლოდინი. ეს ხაზს უსვამს საზოგადოებრივი ნორმების აბსურდულობას, რომლებიც მოითხოვენ მოქალაქეობას, როდესაც საქმე აქვთ სერიოზულ საკითხებთან, როგორიცაა სიკვდილი.

ციტატა ხაზს უსვამს დაძაბულობას არსებობის სიმკაცრესა და ზედაპირულ კონვენციებს შორის, რომლებიც არეგულირებს ქცევას. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ სიკვდილმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ჩვენს ცხოვრებაზე, ჩვენ კვლავაც ვალდებულნი ვართ სოციალური მოლოდინებით, რომ შევინარჩუნოთ ფასადი მოქალაქეობის შესახებ. ეს ასახავს ჰელერის აბსურდულობის ფართო თემებს და ებრძვის პირებს, რომლებიც ემუქრება საზოგადოებრივ მოთხოვნებთან გამოცდილების შერიგებას.