დევიდ მიტჩელის "იაკობ დე ზოეტის ათასი შემოდგომა", უზაემონი ასახავს შუზაის მახვილ აღქმას და აცნობიერებს, რომ მისი შეხედულებები მისთვის გასაოცარი აღარ არის. ეს აღიარება მიუთითებს პერსონაჟებს შორის უფრო ღრმა გაგებაზე, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ უზაემონი პატივს სცემს შუზაის ინტუიციურ შესაძლებლობებს.
როდესაც უზაემონი გამოხატავს გაურკვევლობას შუზაის ჩართვის უფლების შესახებ, შუზაი პასუხობს იმით, რომ მათთვის, ვისაც ბედის სჯერა, ჩართულობა არ არის ნაკარნახევი პირადი არჩევანით. ეს დიალოგი მოიცავს ბედისწერის და თავისუფალი ნების თემას, რაც ასახავს იმას, თუ როგორ არის მათი ბედი ურთიერთდაკავშირებული ინდივიდუალური კონტროლის მიღმა.