Wie ademt er in mijn nek? Ik draai me om - niemand. Alleen de trein, die snelheid opvoert, duikt de duisternis in.
(Who's breathing down my neck? I turn around - no one. Only the train, picking up speed, dives into the darkness.)
In het citaat uit David Mitchells 'Ghostscribed' ervaart de verteller een verontrustend moment als hij iemand in zijn nek voelt ademen. Dit gevoel veroorzaakt een gevoel van angst en zet hen ertoe aan om rond te kijken, maar daar niemand te vinden. Het enige dat aanwezig is, is het geluid van een trein die de duisternis in snelt, wat de griezelige sfeer van de scène versterkt.
Dit moment vangt de gevoelens van paranoia en isolatie op en roept een angstaanjagende ervaring op waarin de geest trucs uithaalt en perceptie twijfel creëert. De beweging van de trein in het donker symboliseert een reis naar het onbekende en versterkt de thema's mysterie en existentiële reflectie die in Mitchells werk terug te vinden zijn.
