In 'Ghostscribed' onderzoekt David Mitchell het concept van modellen en hun invloed op de natuur. Hij suggereert dat, hoewel onze constructies tot doel hebben natuurlijke fenomenen te verduidelijken en weer te geven, ze onbedoeld de systemen kunnen ontwrichten die ze proberen in te kapselen. Deze dualiteit benadrukt een spanning tussen ons begrip van natuurlijke processen en de interferentie die onze modellen kunnen veroorzaken, wat suggereert dat theorieën en raamwerken grenzen kunnen opleggen aan de realiteit die ze willen verklaren.

Bovendien benadrukt Mitchells citaat een bredere reflectie op de relatie van de mens met de natuurlijke wereld. Terwijl we deze modellen creëren en adopteren, lopen we het risico de organische bewoners van ecosystemen te vervreemden. Het nastreven van kennis, gedreven door theoretische kaders, kan leiden tot een ontkoppeling van de essentie van de natuur, wat een paradox illustreert waarin pogingen om te begrijpen kunnen resulteren in vervreemding en verstoring van de omgeving.