In de roman "The Mirage" van Naguib Mahfouz wordt het idee om niet te vertrouwen op de dood van een persoon als bron van hoop onderzocht. Het verhaal suggereert dat het plaatsen van iemands verwachtingen op de ondergang van een ander kan leiden tot teleurstelling en desillusie. Het benadrukt de nutteloosheid om te wachten tot iemand wankelt of faalt om persoonlijke doelen te bereiken. Dit perspectief moedigt lezers aan om vervulling te zoeken door hun eigen inspanningen in plaats van hun ambities te baseren op een negatieve gebeurtenis die van invloed is op het leven van iemand anders.

Het thema dient als een aangrijpende herinnering aan de onvoorspelbaarheid van het leven en het belang van zelfredzaamheid. In plaats van af te hangen op externe omstandigheden, pleit het boek voor het bouwen van het eigen pad en het nemen van controle over iemands bestemming. Daarbij duwt Mahfouz de lezer om na te denken over de aard van hoop en de rijkdom van het leven voorbij de schaduw van de uitdagingen of het einde van een ander. Dergelijke inzichten resoneren diep, wat een heroverweging van hoe we onze ambities definiëren en wat ons echt motiveert in onze reizen, aanleiding geven.