In de Cairo -trilogie van Naguib Mahfouz onderzoekt de auteur de spanning tussen emotionele ervaringen en de routines van het dagelijks leven. Hij suggereert dat wanneer de vreugde van het hart en lichaam verstrikt raken met gebruikelijke acties, ze kunnen leiden tot een soort tragedie. Dit houdt in dat een repetitieve levensstijl oprechte gevoelens kan verdoven en iemands bewustzijn van spirituele en emotionele diepte kan verminderen.
Mahfouz benadrukt het idee dat gewoon gedrag om ware emotionele verbindingen te overschaduwen en eenmaal-vivatieve ervaringen te transformeren in louter herinneringen. De verwijzing naar een "verbaal gebed" wijst op het potentieel voor deze gewoonten om te dienen als een oppervlakkige uitdrukking van spiritualiteit, zonder authenticiteit en bewuste betrokkenheid. Uiteindelijk reflecteert dit commentaar op de complexiteit van menselijke emoties en de risico's om los te raken van oprechte ervaringen.