Naguib Mahfouz presenteert in zijn trilogie een diep contrast tussen wetenschap en kunst, wat suggereert dat wetenschap dient als een universeel medium waardoor de samenleving haar intellectuele bezigheden uitdrukt. Het belichaamt logica, redenering en de zoektocht naar kennis, spelen een cruciale rol bij het verbeteren van maatschappelijke ontwikkeling en begrip.
Aan de andere kant benadrukt hij dat kunst het volledige spectrum van menselijke emoties en ervaringen omvat, wat de complexiteit van de menselijke persoonlijkheid weerspiegelt. Kunst houdt zich bezig met gevoelens, creativiteit en subjectieve ervaringen, waardoor het van vitaal belang is voor persoonlijke expressie en culturele identiteit. Samen vervullen wetenschap en kunst verschillende maar complementaire rollen in de structuur van de samenleving.