Een boodschap werd door het regime naar de gelovigen gestuurd: om te overleven zouden ze loyaal moeten zijn aan slechts één interpretatie van het geloof en om de nieuwe politieke rol van de geestelijkheid te accepteren. Vader vond dat dit het einde van de islam in ons land spelde en hij had een punt. 'Geen buitenlandse macht,' zei hij, 'zou de islam kunnen vernietigen zoals deze mensen hebben.
(A message was sent by the regime to the faithful: to survive they would have to be loyal to only one interpretation of the faith, and to accept the new political role of the clergy. Father felt that this spelled the end of Islam in our country, and he did have a point. 'No foreign power,' he said, 'could destroy Islam the way these people have.)
Het regime bracht een duidelijke boodschap over aan zijn volgelingen: om te verdragen, moeten ze niet aflatende loyaliteit tonen aan een unieke interpretatie van hun geloof, waardoor de nieuwe politieke macht van de geestelijkheid werd geaccepteerd. Deze ontwikkeling verontrustte vader diep, omdat hij geloofde dat het een verschrikkelijke toekomst voor de islam in hun land betekende. Hij beweerde dat binnenlandse troepen een grotere bedreiging voor de religie vormden dan enige externe invloed.
Het perspectief van de vader suggereert dat de manipulatie van religieuze overtuigingen door politieke entiteiten de essentie van het geloof zelf ondermijnt. Zijn klaagzang benadrukt een diepgaande zorg voor de integriteit van de islam, omdat hij van mening was dat een dergelijke controle uiteindelijk zou leiden tot de achteruitgang ervan in hun samenleving.