De hoofdrolspeler ervaart een diep gevoel van afkeer van educatieve methoden die prioriteit geven aan conformiteit boven echt leren. Het schoolsysteem is meer gericht op het vormgeven van studenten om een ​​vooraf bepaalde culturele schimmel te passen in plaats van het inspireren van ware kennis of kritisch denken. Deze benadering lijkt beperkend en in strijd met zijn persoonlijke overtuigingen, omdat het tot doel heeft gevestigde culturele normen te bestendigen door individualiteit en unieke perspectieven te onderdrukken.

Deze kritische weergave benadrukt een spanning tussen traditioneel onderwijs en de behoefte aan persoonlijke groei. In plaats van verkenning en creativiteit aan te moedigen, probeert de instelling de status -quo te handhaven door alle eigenschappen te elimineren die studenten uit het gevestigde culturele verhaal kunnen leiden. In deze context voelt de hoofdrolspeler zich vervreemd, gevangen tussen het verlangen naar begrip en de systemische barrières die prioriteit geven aan uniformiteit boven intellectuele vrijheid.