Anti-geweld politiek was oorspronkelijk gericht op het uitdagen en transformeren van systemische kwesties zoals patriarchaat, racisme en armoede. Er is echter een opmerkelijke verschuiving geweest in de richting van samenwerking met politiediensten, die de oorspronkelijke doelen van deze bewegingen fundamenteel tegenspreken. Dit partnerschap is zorgwekkend omdat de politie doorgaans wordt geassocieerd met het bestendigen van de onderdrukkenssystemen die deze bewegingen wilden ontmantelen.

Deze transformatie benadrukt een spanning binnen het activisme van de sociale rechtvaardigheid, omdat het afstemmen op de politie een afwijking betekent van het confronteren van de wortels van onderdrukking. Sarah Schulman bespreekt in haar boek 'Conflict is geen misbruik', de complexiteiten rond schade, gemeenschapsverantwoordelijkheden en de noodzaak van reparatie, wat suggereert dat ware vooruitgang ligt in het aanpakken van deze systemische ongelijkheden in plaats van ze te versterken door allianties met onderdrukkende instellingen.