Het citaat uit het boek van Sarah Schulman benadrukt het idee dat de meerderheid van het lijden en de vernietiging in de wereld voortkomt uit het onvermogen van de mensheid om verschillen te accepteren. In tegenstelling tot natuurrampen, die zich voordoen zonder menselijke invloed, beweert de auteur dat veel van de pijn die we ervaren het gevolg is van onze reacties op degenen die anders zijn dan wij. Dit suggereert dat sociale conflicten vaak voortkomen uit misverstand en angst in plaats van daadwerkelijk schade.

Schulman benadrukt het belang van het erkennen van onze rol bij het bestendigen van deze conflicten, pleiten voor een verschuiving in perspectief. In plaats van situaties op basis van waargenomen verschillen, roept ze op tot een collectieve verantwoordelijkheid om de schade aan te pakken en te herstellen die door dergelijke overreacties wordt veroorzaakt en te repareren. Haar boodschap stimuleert dialoog en eenheid en dringt er bij gemeenschappen op aan zich te concentreren op begrip in plaats van divisie.