In haar boek "Conflict is geen misbruik", stelt Sarah Schulman een kritische vraag over menselijke interacties: waarom zou een persoon ervoor kiezen zichzelf als een slachtoffer te zien in plaats van zich aan te gaan? Deze keuze leidt vaak tot een perceptie van intimidatie en conflicten, waardoor de mogelijkheid wordt vermeden om evenveel deel te nemen aan het oplossen van problemen. Schulman suggereert dat veel mensen troost vinden bij het identificeren van als slachtoffers, waardoor ze de complexiteit van verantwoordelijkheid en het potentieel voor constructief gesprek kunnen vermijden.

Deze mentaliteit vervormt niet alleen het begrip van relaties, maar houdt ook een conflict in stand. Door een slachtofferverhaal te omarmen, kunnen individuen een vals gevoel van hulp voelen, waardoor hun status als vervolgd wordt bevestigd in plaats van actief deel te nemen aan conflictoplossing. Schulman's werk moedigt lezers aan om hun perceptie van verantwoordelijkheid te heroverwegen en de waarde van open dialoog te herkennen, die wederzijds begrip kan bevorderen en inbreuken in relaties kan helpen aanpakken.