De hoofdrolspeler reflecteert op haar jeugdovertuigingen, die geworteld waren in het idee dat gerechtigheid uiteindelijk zou zegevieren en de onschuldigen tegen schade zouden worden beschermd. Haar ervaringen in de volwassenheid hebben dit optimisme echter verbrijzeld, wat een harde realiteit onthult waar onrechtvaardigheden aanhouden en de cyclus van onderdrukking onverminderd blijft.

Ze merkt op dat hoewel oude onderdrukkers kunnen veranderen, er nieuwe komen om hun plaats in te nemen, hetzij uit verre landen of bekende buurten. Deze cyclus gaat gepaard met een voortdurend spervuur ​​van bedrog, met nieuwe leugens die ontstaan ​​om de oude, vaak versterkt te vervangen door bedreigingen die de tand des tijds hebben doorstaan, waardoor ze gedesillusioneerd blijft met het vermogen van de wereld voor ware gerechtigheid.