Als kind had ze geloofd dat fouten altijd zouden rechtvaardigen, dat de wereld op de een of andere manier niet zou laten lijden, maar nu realiseerde ze zich dat dit niet waar was. Oude onderdrukkers werden vervangen door nieuwe, van een andere verre plek of van direct naast de deur. Oude leugens werden vervangen door nieuwe, ondersteund door oude bedreigingen.
(As a child she had believed that wrongs would always be righted, that somehow the world would not let the innocent suffer, but now she realised that this was not true. Old oppressors were replaced by new ones, from another distant place or from right next door. Old lies were replaced by new ones, backed up by old threats.)
De hoofdrolspeler reflecteert op haar jeugdovertuigingen, die geworteld waren in het idee dat gerechtigheid uiteindelijk zou zegevieren en de onschuldigen tegen schade zouden worden beschermd. Haar ervaringen in de volwassenheid hebben dit optimisme echter verbrijzeld, wat een harde realiteit onthult waar onrechtvaardigheden aanhouden en de cyclus van onderdrukking onverminderd blijft.
Ze merkt op dat hoewel oude onderdrukkers kunnen veranderen, er nieuwe komen om hun plaats in te nemen, hetzij uit verre landen of bekende buurten. Deze cyclus gaat gepaard met een voortdurend spervuur van bedrog, met nieuwe leugens die ontstaan om de oude, vaak versterkt te vervangen door bedreigingen die de tand des tijds hebben doorstaan, waardoor ze gedesillusioneerd blijft met het vermogen van de wereld voor ware gerechtigheid.