Barn -uilen stonden bekend om hun extreem gevoelige gehoor. Ze zouden de spieren van hun gezichtsschijven kunnen contracteren en uitbreiden om de geluidsbron naar hun ongelijk geplaatste oordaten te leiden.
(Barn Owls were known for their extremely sensitive hearing. They could contract and expand the muscles of their facial disks to funnel the sound source to their unevenly placed earholes.)
Barn -uilen bezitten opmerkelijke gehoorvaardigheden die hen uitzonderlijke jagers maken. Hun gezichtsschijven, die uniek zijn voor deze uilen, kunnen zich aanpassen door de spieren op te lopen en uit te breiden, waardoor ze geluiden uit hun omgeving beter kunnen vangen. Deze aanpassing stelt hen in staat om prooi te identificeren en te vinden, zelfs in volledige duisternis.
De plaatsing van hun oren is opzettelijk ongelijk, waardoor hun auditieve gevoeligheid verder wordt verbeterd. Dit anatomische kenmerk helpt schuuruils de richting te onderscheiden waaruit geluiden ontstaan, waardoor ze zeer efficiënte nachtelijke roofdieren zijn, vooral in lage zichtbaarheidsomstandigheden.