Epictetus adviseert dat ware vrijheid van verdriet niet wordt gevonden om ongevoelig te worden zoals dieren of diepe gedachten zoals de dwaze te vermijden. In plaats daarvan benadrukt hij het belang van het handhaven van iemands menselijkheid en deugd. Het idee is om verdriet te confronteren met rede en begrip, waardoor individuen door hun verdriet kunnen navigeren in plaats van hun gevoelens te onderdrukken of emotioneel gevoelloos te worden.

Deze aanpak stimuleert een rationeel perspectief op verdriet, wat suggereert dat wijsheid en deugdzame redenering troost kunnen bieden. Het impliceert dat het erkennen van verdriet terwijl ook het aangaan van met redenen beredeneerde reflectie kan leiden tot een diepgaand gevoel van vrede, waardoor individuen hun emoties op een gezonde en waardige manier kunnen verwerken.