Omdat de kredietverstrekkers velen verkochten, hoewel niet alles van de leningen die ze aan andere beleggers hebben aangegaan, in de vorm van hypotheekobligaties, was de industrie ook beladen met moreel gevaar. Het was een snelle bedrijf, zegt Jacobs. Elk bedrijf waar u een product kunt verkopen en geld kunt verdienen zonder zich zorgen te maken hoe het product presteert, zal sleazy mensen aantrekken.
(Because the lenders sold many-though not all-of the loans they made to other investors, in the form of mortgage bonds, the industry was also fraught with moral hazard. It was a fast-buck business, says Jacobs. Any business where you can sell a product and make money without having to worry how the product performs is going to attract sleazy people.)
De hypotheekindustrie werd geconfronteerd met een aanzienlijk moreel gevaar vanwege de praktijk van kredietverstrekkers die hun leningen aan beleggers verkopen als hypotheekobligaties. Met deze opstelling konden kredietverstrekkers profiteren zonder de langetermijnprestaties van de leningen die ze zijn ontstaan te overwegen. Volgens Jacobs moedigde deze omgeving onethisch gedrag aan, naarmate de focus verschoof naar snelle winst in plaats van verantwoorde kredietpraktijken.
De situatie creëerde een broedplaats voor gewetenloze personen, omdat het de verkoop van risicovolle producten stimuleerde die kunnen leiden tot financiële ramp zonder persoonlijke verantwoording. In een dergelijk systeem leidde het gebrek aan bezorgdheid over de kwaliteit en duurzaamheid van de leningen tot wijdverbreide kwesties binnen de hypotheekmarkt, wat uiteindelijk bijdroeg aan de financiële crisis.