Het is beter om niets te zijn dan een blinde portier aan het hoofd van de parade van de beschaving. En

(Better to be nothing than a blind doorman at the head of civilization's parade. And)

door Kurt Vonnegut Jr.
(0 Recensies)
In de roman 'Player Piano' van Kurt Vonnegut Jr. duikt het verhaal in een toekomstige samenleving die wordt gedomineerd door machines en automatisering. Deze omgeving leidt tot een ontmenselijkend bestaan ​​waarbij individuen worden gereduceerd tot louter radertjes in een enorme machines, zonder doel en keuzevrijheid. Het citaat "beter om niets te zijn dan een blinde portier aan het hoofd van de parade van de beschaving", omvat de strijd tegen zo'n leven, wat suggereert dat het de voorkeur heeft om geen betekenis te hebben dan een leven van onwetendheid en onkritische acceptatie van maatschappelijke rollen te leiden. De hoofdrolspeler worstelt met de leegte van een wereld waar menselijke creativiteit wordt overschaduwd door machines. Dit aangrijpende commentaar nodigt lezers uit om na te denken over de waarde van individualiteit en de gevaren van passieve naleving. Het werk van Vonnegut dient als een waarschuwend verhaal over de toekomst, en dringt aan op een heroverweging van menselijke rollen binnen een steeds meer geautomatiseerde samenleving en het belang om zich bewust te zijn en betrokken te zijn bij de wereld in plaats van het alleen vanaf de zijlijn te vergemakkelijken.

In de roman "Player Piano" van Kurt Vonnegut Jr. duikt het verhaal in een toekomstige samenleving die wordt gedomineerd door machines en automatisering. Deze omgeving leidt tot een ontmenselijkend bestaan ​​waarbij individuen worden gereduceerd tot louter radertjes in een enorme machines, zonder doel en keuzevrijheid. Het citaat "beter om niets te zijn dan een blinde portier aan het hoofd van de parade van de beschaving", omvat de strijd tegen zo'n leven, wat suggereert dat het de voorkeur heeft om geen betekenis te hebben dan een leven van onwetendheid en onkritische acceptatie van maatschappelijke rollen te leiden. < /P>

De hoofdrolspeler worstelt met de leegte van een wereld waar menselijke creativiteit wordt overschaduwd door machines. Dit aangrijpende commentaar nodigt lezers uit om na te denken over de waarde van individualiteit en de gevaren van passieve naleving. Het werk van Vonnegut dient als een waarschuwend verhaal over de toekomst, en dringt aan op een heroverweging van menselijke rollen binnen een steeds meer geautomatiseerde samenleving en het belang om zich bewust te zijn en betrokken te zijn bij de wereld in plaats van het alleen vanaf de zijlijn te vergemakkelijken.

Stats

Categorieën
Votes
0
Page views
258
Update
januari 22, 2025

Rate the Quote

Commentaar en beoordeling toevoegen

Gebruikersrecensies

Gebaseerd op 0 recensies
5 ster
0
4 ster
0
3 ster
0
2 ster
0
1 ster
0
Commentaar en beoordeling toevoegen
We zullen uw e-mailadres nooit met iemand anders delen.
Meer bekijken »

Other quotes in Player Piano

Meer bekijken »

Other quotes in book quote

Meer bekijken »

Popular quotes

Taffy. Hij denkt aan Taffy. Hij denkt dat het nu zijn tanden eruit zou halen, maar hij zou het hoe dan ook eten, als het betekende dat het met haar zou eten.
door Mitch Albom
Al onze menselijke inspanningen zijn zo, dacht ze, en het is alleen omdat we te onwetend zijn om het te realiseren, of te vergeetachtig zijn om het te onthouden, dat we het vertrouwen hebben om iets te bouwen dat bedoeld is om lang mee te gaan.
door Alexander McCall Smith
Niemand van ons weet zelfs hoe hij er ooit in is geslaagd om zijn LLB in de eerste plaats te krijgen. Misschien plaatsen ze tegenwoordig rechten in cornflakes in Cornflakes -dozen.
door Alexander McCall Smith
De waarde van geld is subjectief, afhankelijk van de leeftijd. Op de leeftijd van één vermenigvuldigt men het werkelijke bedrag met 145.000, waardoor één pond lijkt op 145.000 pond voor een éénjarige. Op zeven - Bertie's leeftijd - is de multiplier 24, zodat vijf pond lijkt op 120 pond. Op de leeftijd van vierentwintig is vijf pond vijf pond; Op vijfenveertig wordt het gedeeld door 5, zodat het lijkt alsof een pond en één pond lijkt op twintig pence. {Alle cijfers met dank aan de Schotse overheidsadvies Folder: uw geld hanteren.}
door Alexander McCall Smith
Kijk, als je zegt dat de wetenschap uiteindelijk zal bewijzen dat er geen God bestaat, moet ik daarover van mening verschillen. Hoe klein ze het ook terugbrengen, tot een kikkervisje, tot een atoom, er is altijd wel iets dat ze niet kunnen verklaren, iets waardoor het uiteindelijk allemaal is ontstaan. En hoe ver ze ook proberen de andere kant op te gaan – om het leven te verlengen, met de genen te spelen, dit te klonen, dat te klonen, honderdvijftig te worden – op een gegeven moment is het leven voorbij. En wat gebeurt er dan? Wanneer het leven ten einde komt? Ik haalde mijn schouders op. Zie je? Hij leunde achterover. Hij glimlachte. Als je aan het einde komt, begint God daar.
door Mitch Albom
Kleine steden zijn als metronomen; Met de minste film verandert de beat.
door Mitch Albom
Je zegt dat je had moeten overleden in plaats van mij. Maar tijdens mijn tijd op aarde stierven mensen ook in plaats van mij. Het gebeurt elke dag. Wanneer de bliksem een ​​minuut nadat je weg bent, of een vliegtuig crasht waar je misschien op bent geweest. Wanneer uw collega ziek wordt en u niet doet. We denken dat zulke dingen willekeurig zijn. Maar er is een evenwicht aan alles. De ene verwelkt, de andere groeit. Geboorte en dood maken deel uit van een geheel.
door Mitch Albom
We krijgen zoveel levens tussen geboorte en dood. Een leven om een ​​kind te zijn. Een leven om volwassen te worden. Een leven om te dwalen, te vestigen, verliefd te worden, ouder te worden, onze belofte te testen, onze sterfelijkheid te realiseren-en in sommige gelukkige gevallen om iets te doen na die realisatie.
door Mitch Albom
Waar blunder is, denkt Luisa, is dubbelhartigheid
door David Mitchell
Ik heb de neiging zenuwachtig te worden bij het zien van dreigende problemen. Naarmate het gevaar dichterbij komt, word ik minder nerveus. Als het gevaar nabij is, zwel ik van felheid. Terwijl ik met mijn aanvaller worstel, ben ik zonder angst en vecht ik tot de finish zonder dat ik aan blessures denk.
door Jean Sasson