In de roman "Player Piano" van Kurt Vonnegut Jr. duikt het verhaal in een toekomstige samenleving die wordt gedomineerd door machines en automatisering. Deze omgeving leidt tot een ontmenselijkend bestaan waarbij individuen worden gereduceerd tot louter radertjes in een enorme machines, zonder doel en keuzevrijheid. Het citaat "beter om niets te zijn dan een blinde portier aan het hoofd van de parade van de beschaving", omvat de strijd tegen zo'n leven, wat suggereert dat het de voorkeur heeft om geen betekenis te hebben dan een leven van onwetendheid en onkritische acceptatie van maatschappelijke rollen te leiden. < /P>
De hoofdrolspeler worstelt met de leegte van een wereld waar menselijke creativiteit wordt overschaduwd door machines. Dit aangrijpende commentaar nodigt lezers uit om na te denken over de waarde van individualiteit en de gevaren van passieve naleving. Het werk van Vonnegut dient als een waarschuwend verhaal over de toekomst, en dringt aan op een heroverweging van menselijke rollen binnen een steeds meer geautomatiseerde samenleving en het belang om zich bewust te zijn en betrokken te zijn bij de wereld in plaats van het alleen vanaf de zijlijn te vergemakkelijken.