Ze bestudeerde zorgvuldig de delicate vorm van de pop en dacht hoe gemakkelijk het was om dingen als kind te wensen. Toen leek niets onmogelijk. Opgroeien, realiseert men zich hoeveel dingen men niet kan wensen, de dingen die verboden, zondig zijn. Onfatsoenlijk.
(Carefully studying the delicate form of the doll, she was thinking how easy it was to wish for things as a child. Then nothing seemed impossible. Growing up, one realizes how many things one cannot wish for, the things that are forbidden, sinful. Indecent.)
De verteller reflecteert op de nostalgische eenvoud van de kindertijd, waar verlangens zich haalbaar aanvoelden en dromen onbeperkt leken. De delicate vorm van de pop dient als een metafoor voor onschuld en de levendige verbeelding die gepaard gaat met jongeren. Als kinderen brengt het wensen van dingen vreugde en hoop, waardoor de wereld vol mogelijkheden lijkt.
echter, naarmate men rijpt, verschuift deze perceptie echter dramatisch. De realiteit van de volwassenheid introduceert...