Epictetus benadrukt dat hoewel fysieke kwalen zoals ziekte het lichaam kunnen belemmeren, ze niet noodzakelijkerwijs de sterkte van de wil verminderen, die veerkrachtig blijft tenzij men ervoor kiest om het te laten belemmeren. Hij gebruikt kreupelheid als een voorbeeld, wat suggereert dat zelfs wanneer een been is aangetast, het wil nog steeds kan gedijen en doelen kan nastreven. Het is een herinnering dat onze mentale kracht vaak belangrijker is dan onze fysieke beperkingen.
Bovendien moedigt Epictetus reflectie aan op hoe verschillende gebeurtenissen kunnen dienen als obstakels in het leven. Deze uitdagingen kunnen bepaalde bezigheden belemmeren, maar ze hoeven onze geest of vastberadenheid niet te belemmeren. Uiteindelijk bezitten we de kracht om boven moeilijkheden uit te stijgen, waardoor onze innerlijke sterkte wordt gehandhaafd, ongeacht de externe omstandigheden.