Het was alsof ik een leven lang had bespreken, vanwege een chronische ondergrondse stroming van angst. Tremare, ren weg, eindig in de problemen, verlies de mensen van wie ik hield. Als een stripfiguur in plaats van een persoon, realiseerde ik me. Een cartoon van de jaren dertig, beschimmeld. Achter alles wat ik daar had gedaan, was altijd de angst geweest om me te pushen.
(It was as if I had trembled for a lifetime, due to a chronic underground current of fear. Tremare, run away, finish in trouble, lose the people I loved. As a cartoon character instead of a person, I realized. A cartoon of the thirties, moldy. Behind everything I had done there had always been the fear of pushing me.)
De passage weerspiegelt een diepgaand gevoel van angst en angst die het leven van de verteller heeft doordrongen, waardoor zijn ervaringen worden vergeleken met een aanhoudende ondergrondse stroom. Deze angst manifesteert zich als een faalangst en verlies, waardoor hij zich meer als een personage in een vintage cartoon dan een echte persoon voelt, wat duidt op een worsteling met identiteit en authenticiteit.
Deze metafoor benadrukt de verlammende aard van zijn angsten, wat suggereert dat zijn acties vaak zijn gedreven door het verlangen om problemen te voorkomen en zijn relaties te behouden. Uiteindelijk benadrukt het de impact van angst op persoonlijke groei en oprechte zelfexpressie, een terugkerend thema in het werk van Philip K. Dick.