Alles was mooi en niets deed pijn.
(Everything was beautiful and nothing hurt.)
Het citaat "Alles was mooi en niets deed pijn" van Kurt Vonnegut's "Slaughterhouse-Five" omvat een diep verlangen naar een staat van perfect geluk en de afwezigheid van pijn. Het weerspiegelt een verlangen naar een idyllisch bestaan, vrij van het lijden dat vaak gepaard gaat met het leven. Dit idee dient als een aangrijpend contrast met de harde realiteit die Vonnegut verkent in de roman, met name het trauma van oorlog en de blijvende impact op individuen.
In de context van het verhaal onderstreept dit ideale de hoofdrolspeler Billy Pilgrim's worsteling met de traumatische ervaringen van de Tweede Wereldoorlog. Naarmate hij 'niet in de tijd wordt vastgelegd', die door verschillende momenten van zijn leven gaat, worstelt hij met de chaos en vernietiging om hem heen. Het verlangen naar schoonheid en de afwezigheid van pijn benadrukt het menselijk verlangen naar vrede temidden van onrust, waardoor het citaat resoneert als een universele hoop op rust in een onrustige wereld.