Het citaat reflecteert op het verhaal van de vrouw van Lot uit de bijbelse overlevering, en benadrukt haar worsteling met het bevel om niet terug te kijken op de vernietiging van haar huis en geliefden. Door terug te kijken, belichaamt ze een diep menselijke reactie op verlies en gehechtheid, wat aantoont dat nieuwsgierigheid en verdriet vaak gehoorzaamheid kunnen overschrijven. Haar transformatie in een pilaar van zout dient niet alleen als straf, maar ook als een aangrijpende herinnering aan de kosten van verlangen naar het verleden.

Kurt Vonnegut, in "Slaughterhouse-Five", gebruikt dit moment om de complexiteit van menselijke emotie te illustreren te midden van tragedie. Hij benadrukt dat het erkennen van iemands menselijkheid, zelfs in verzet van regels, een essentieel onderdeel is van de menselijke ervaring. De uitdrukking "So It Goes" omvat de onvermijdelijkheid van de gebeurtenissen van het leven, waardoor de acceptatie van zowel vreugde als verdriet wordt aangemoedigd als met elkaar verweven componenten van het bestaan.