In "Slaughterhouse-Five" legt Kurt Vonnegut Jr. de relativiteitstijd van de tijd van de hoofdrolspeler vast. De hoofdrolspeler, Billy Pilgrim, wordt 'niet in de tijd vastgelopen', en ervaart momenten uit zijn leven uit de reeks. Deze unieke perceptie illustreert hoe tijd zowel lineair als vloeiend kan aanvoelen, vaak beïnvloed door menselijke emoties en ervaringen. Eén aangrijpend beeld beschrijft de tweede hand van een horloge dat trekt, wat de abrupte tijdsbesteding betekent, waar een jaar in een oogwenk kan verdwijnen.

Deze metafoor omvat de essentie van Vonnegut's verkenning van trauma en geheugen. Terwijl Billy nadenkt over de gruwelen van oorlog en de alledaagse aspecten van het leven, wordt de spiertrekkingen van de tweede hand een krachtige herinnering aan hoe snel de tijd kan verstrijken, maar hoe aanhoudende herinneringen een ander beeld kunnen schilderen. Door deze lens nodigt Vonnegut lezers uit om hun eigen relatie te heroverwegen met tijd, geheugen en de blijvende impact van hun ervaringen.