Epictetus benadrukt de relatie tussen negatieve emoties en de afwezigheid van geluk in zijn geschriften. Hij wijst erop dat gevoelens zoals onrust, verdriet en jaloezie een omgeving creëren waar vreugde niet kan gedijen. Deze onrustige emoties vullen de ruimte waar geluk anders zou kunnen vasthouden, wat suggereert dat een geest die door deze gevoelens wordt belast, geen echte tevredenheid kan ervaren.
Bovendien benadrukt hij de rol van valse waarden bij het bevorderen van deze negatieve sentimenten. Wanneer we ons houden aan misleide overtuigingen, zetten we onszelf op voor teleurstelling, wat leidt tot gefrustreerde verlangens en onvervulde aversies. Uiteindelijk herinnert Epictetus ons eraan dat het cultiveren van authentieke waarden essentieel is om de weg vrij te maken voor echt geluk en emotioneel welzijn.