Epictetus, in zijn werk "discoursen en geselecteerde geschriften", benadrukt een diepgaand perspectief op vrijheid. In plaats van vrijheid te zien als de vervulling van verlangens, beweert hij dat ware vrijheid wordt bereikt door de uitroeiing van deze verlangens. Dit idee daagt de gemeenschappelijke overtuiging uit dat het nastreven en bevredigen van onze wensen leidt tot geluk en vrijheid.

Door zich te concentreren op de eliminatie van verlangens, suggereert Epictetus dat individuen een dieper gevoel van autonomie en vrede kunnen bereiken. Hij impliceert dat gehechtheid aan verlangens vaak resulteert in lijden en afhankelijkheid, terwijl vrijheid ligt in zelfbeheersing en het beheersing van iemands innerlijke zelf. Daarom omvat het pad naar echte vrijheid onze verlangens begrijpen en overstijgen.