In Kurt Vonnegut Jr.'s "Slaughterhouse-Five" ervaart de hoofdrolspeler Billy Pilgrim tijd op een niet-lineaire manier. Hij beschrijft zijn unieke perceptie van het bestaan, waar hij zijn verleden en toekomst herhaaldelijk kan zien en cruciale momenten van zijn leven kan bekijken zonder controle of voorspelbaarheid. Deze ervaring creëert een gevoel van desoriëntatie voor Billy, omdat hij niet in staat is zijn volgende moment te kiezen, wat leidt tot een onvoorspelbare reis door de tijd.

Door het onvermogen om zijn tijdelijke ervaringen te beheersen, voelt Billy zich voortdurend angstig, verwant aan toneelschrik. Hij is onrustig door de willekeurige aard van zijn reizen door verschillende levensfasen, die vaak niet plezierig zijn. Dit weerspiegelt een dieper commentaar op de aard van het leven en het trauma, met name in de context van oorlog, terwijl Billy door de chaos van zijn ervaringen navigeert en de uitdagingen onthult om het bestaan ​​van iemand te ondervinden zonder een duidelijk pad vooruit.