In "I Love Everybody", reflecteert Laurie Notaro humoristisch op haar gevoelens van ontoereikendheid in vergelijking met meer conventionele en aantrekkelijke activiteiten zoals snoep en speelgoed. Notaro beschrijft haar eigen creatieve station, dat gevuld is met string, lijm en complexe dynamiek, maar voelt overschaduwd door de opwinding om haar heen. Dit vormt het toneel voor haar komische kijk op schijnbaar alledaagse of chaotische situaties.
Ze raakt aan de onverwachte complicaties die haar opdrachten brengen, waardoor haar knutselen vergelijkt met een "sudderende broeinest van politieke onrust", met name het aanpakken van haar uitdagingen met de kleine letters 'r.' Deze metafoor illustreert de absurditeit van haar omstandigheden en brengt zowel haar frustratie als humor over terwijl ze door een wereld vol met aantrekkelijkere alternatieven navigeert.