In haar boek "I Love Everybody", trekt Laurie Notaro een boeiende analogie tussen een liefde voor boeken en de voorliefde die een gevangene zou kunnen hebben voor zelfgemaakte tatoeages. Deze vergelijking benadrukt een diepe passie en gehechtheid, wat suggereert dat boeken dienen als persoonlijke en belangrijke elementen in iemands leven, net zoals tatoeages voor mensen in de gevangenis zijn. Een dergelijke verbinding houdt in dat beide gekoesterde objecten zijn, die vaak persoonlijke verhalen, ervaringen en emoties belichamen.

Notaro weerspiegelt een onverzadigbaar verlangen naar literatuur, wat aangeeft dat boeken een diepgaande behoefte aan kennis, entertainment en ontsnapping vervullen. Net zoals opsluiting individuen ertoe kan leiden dat mensen troost en expressie vinden in lichaamskunst, biedt een liefde voor lezen troost en een gevoel van verbondenheid. De metafoor viert uiteindelijk de kracht van boeken om het leven en de menselijke ervaring te verrijken.