Ik droomde dat ik de penis van William Burrough nam en deze vastbond met pianodraad. Ik hing hem op als een Chagall -schilderij ... in het volgende deel J.G. Ballard zwom door straten van vrouwelijke urine. De meisjes lazen zijn boekcrash en maaiden hem vervolgens neer met hun Volkswagen, die zijn borst langzaam tegen een bakstenen muur verpletterde. Terwijl hij schreeuwde van de pijn die groter was dan de vertegenwoordiging, verwezen ze naar zijn tekst en hadden ze orgasmes. Later sprongen ze op en neer en schreeuwden: 'Je bent geen held. Je bent geen held. Je bent niet. Je bent niet. Je bent niet. ' Hoe analyseer je dat deel van de droom, Anna? ... Ik denk dat ik nerveus ben over mijn verjaardag.
(I dreamt that I took William Burrough's penis and tied it up with piano wire. I hung him like a Chagall painting…In the next part J.G. Ballard swam through streets of female urine. The girls read his book Crash and then mowed him down with their Volkswagen, crushing his chest slowly against a brick wall. As he screamed in agony larger than representation can accommodate, they referred to his text and had orgasms. Later, they jumped up and down yelling, 'You're not a hero. You're not a hero. You're not. You're not. You're not.' How do you analyze that part of the dream, Anna? …I guess I'm nervous about my birthday.)
In deze surrealistische droomsequentie onderzoekt de auteur, Anna, complexe thema's rond literaire figuren zoals William Burroughs en J.G. Ballard. De gewelddadige beelden van Burroughs die worden opgehangen, naast Ballard's bizarre ontmoeting met vrouwelijke urine en een fataal auto -ongeluk, suggereert een kritiek op mannelijkheid en de gevolgen van artistieke representatie. De agressie van de meisjes naar Ballard onderstreept thema's van machtsdynamiek in literatuur en seksualiteit, wat een afwijzing van traditionele heldendom aangeeft.
Anna's erkenning dat haar angsten over haar aankomende verjaardag deze verontrustende beelden informeren, suggereert een diepere psychologische laag voor de droom. Het gebruik van gevierde auteurs in groteske scenario's kan haar interne worstelingen met identiteit en maatschappelijke verwachtingen aangeven. De droom weerspiegelt een onderliggende spanning over veroudering, relevantie en de angst om gemarginaliseerd te worden, ingekapseld in het gezang van de meisjes "Je bent geen held". Het benadrukt een desillusie met de literaire canon en daagt het idee van heldendom en autoriteit in creatieve expressie uit.