In haar boek "Small Wonder" reflecteert Barbara Kingsolver over de relatie tussen wetenschap en de natuurlijke wereld. Ze suggereert dat het benaderen van creatie moet worden gedaan met ontzag en respect in plaats van met agressie of controle, vergelijkbaar met hoe men een heilige ruimte zou benaderen. Dit perspectief benadrukt het belang van nederigheid bij wetenschappelijke verkenning en begrip.

Door de daad van ontdekking te vergelijken met het betreden van een plaats van aanbidding, pleit Kingsolver voor een gevoel van eerbied voor de natuur. Deze benadering eert niet alleen de complexiteit en schoonheid van de natuurlijke wereld, maar moedigt ook een diepere waardering aan voor de onderlinge verbondenheid van al het leven, wat de noodzaak benadrukt aan een meer doordachte en respectvolle interactie met onze omgeving.