In het boek "I Love Everybody" van Laurie Notaro drukt de auteur haar terughoudendheid uit om met onbekende individuen in contact te komen, met de nadruk op de oppervlakkigheid die vaak gepaard gaat met dergelijke interacties. Ze vindt het gedwongen kleine gesprek saai en gelooft dat de meeste mensen geen diepte missen, wat alleen maar bijdraagt ​​aan haar ongemak tijdens deze ontmoetingen. Notaro's perspectief onderstreept een algemene scepsis over sociale beurzen met vreemden.

Verdert Notaro bovendien een angst om in onverwachte en ongemakkelijke situaties te eindigen, die ze een "spontane freak -ontmoeting" noemt. Haar openhartige kritiek op sociale normen weerspiegelt een verlangen naar meer betekenisvolle verbindingen, in plaats van de onoprechte interacties die vaak casual uitwisselingen karakteriseren. Dit onthult haar voorkeur voor authenticiteit boven de alledaagse interacties die typerend zijn in het sociale landschap van vandaag.