In "Blue Like Jazz" onderzoekt Donald Miller de complexiteit van spiritualiteit en zijn rol bij het bevorderen van positieve waarden. Hij benadrukt het belang van een spirituele reis die haat en verdeeldheid overstijgt en pleit voor een geloofssysteem dat begrip en liefde bevordert. Miller reflecteert op de noodzaak van spiritualiteit om een bron van duidelijkheid en compassie te zijn in plaats van een excuus voor vijandigheid jegens anderen.
Zijn citaat: "Ik wil dat mijn spiritualiteit me van haat ontslaat, me er geen reden voor geeft", samenvat dit sentiment. Het dient als een herinnering dat ware spirituele groei zou moeten leiden tot een meer harmonieus bestaan, waarbij individuen worden aangespoord overtuigingen na te streven die zich verenigen in plaats van scheiden. Millers werk daagt lezers uit om na te denken over hun eigen spirituele paden en te overwegen hoe ze liefde kunnen belichamen in een wereld die vaak een conflict veroorzaakt.