In "Blue Like Jazz", onderzoekt Donald Miller de diepgaande verbinding tussen individuen en God, en benadrukt dat een echte relatie met het goddelijke een acceptatie van inherente liefde vereist. Hij beweert dat het begrijpen van zichzelf als lief is cruciaal voor het aanvaarden van Gods fundamentele aard als liefde. Zonder deze erkenning kunnen individuen moeite hebben om volledig in hun spirituele reis te gaan.

Miller benadrukt verder de impact van sociale interacties op zelfperceptie, en merkt op dat de perceptie van lief of niet te houden vaak voortkomt uit relaties met anderen. Daarom benadrukt hij Gods herhaalde oproepen om elkaar van elkaar te houden; Door liefde in onze gemeenschappen te bevorderen, kunnen we elkaar helpen onze waardigheid te herkennen om goddelijke liefde te ervaren.