Als de voordeur wordt geopend, zei Barris tijdens onze afwezigheid, mijn cassettebandrecorder begint op te nemen. Het is onder de bank. Het heeft een tape van twee uur. Ik plaatste drie omnidirectionele Sony Mikes op drie verschillende- je had het me moeten vertellen, zei Arctor. Wat als ze via de ramen binnenkomen? Zei Luckman. Of de achterdeur? Om de kansen te vergroten dat ze hun inzending via de voordeur maken, ging Barris verder, in plaats van op andere minder gebruikelijke manieren, liet ik de voordeur de voordeur ontgrendeld. Na een pauze begon Luckman te grommen. Stel dat ze niet weten dat het ontgrendeld is? Zei arctor. Ik heb er een briefje op gezet, zei Barris.
(If the front door is opened, Barris said, during our absence, my cassette tape recorder starts recording. It's under the couch. It has a two-hour tape. I placed three omnidirectional Sony mikes at three different-- You should have told me, Arctor said. What if they come in through the windows? Luckman said. Or the back door? To increase the chances of their making their entry via the front door, Barris continued, rather than in other less usual ways, I providentially left the front door unlocked. After a pause, Luckman began to snigger. Suppose they don't know it's unlocked? Arctor said. I put a note on it, Barris said.)
In Philip K. Dick's "A Scanner Darkly" onthult een personage genaamd Barris een uitgebreid plan om potentiële intrusies te controleren terwijl hij weg is. Hij heeft een cassettebandrecorder opgezet onder de bank die activeert wanneer de voordeur wordt geopend. Bovendien heeft hij strategisch drie omnidirectionele microfoons geplaatst om geluiden vanuit verschillende hoeken vast te leggen. Deze voorbereiding weerspiegelt zijn angst voor veiligheid en zijn verlangen om informatie te verzamelen.
De aanpak van Barris roept echter vragen op onder zijn vrienden, met name ArtsTor en Luckman. Ze speculeren over de mogelijkheid dat indringers via alternatieve routes kunnen binnenkomen, zoals de ramen of achterdeur. Barris, die probeert ervoor te zorgen dat de voordeur hun toegangspunt is, heeft hem zelfs ontgrendeld en er een briefje op gezet, waardoor een laag absurditeit aan de situatie wordt toegevoegd. Deze dialoog benadrukt de paranoia van de personages en de lengte die ze gaan voelen om zich veilig te voelen in een wereld waar vertrouwen vluchtig is.