Als je je echt pijn wilt doen, en je hebt niet het lef om homo te zijn, is het minste wat je kunt doen, de kunst ingaan. Ik maak geen grapje. De kunst is geen manier om de kost te verdienen. Ze zijn een heel menselijke manier om het leven draaglijker te maken. Een kunst beoefenen, hoe goed of slecht ook, is een manier om je ziel te laten groeien, in de hemel. Zing onder de douche. Dans op de radio. Vertel verhalen. Schrijf een gedicht aan een vriend, zelfs een slecht gedicht. Doe het zo goed als u mogelijk kunt. Je krijgt een enorme beloning. Je hebt iets gemaakt.
(If you want to really hurt you parents, and you don't have the nerve to be gay, the least you can do is go into the arts. I'm not kidding. The arts are not a way to make a living. They are a very human way of making life more bearable. Practicing an art, no matter how well or badly, is a way to make your soul grow, for heaven's sake. Sing in the shower. Dance to the radio. Tell stories. Write a poem to a friend, even a lousy poem. Do it as well as you possible can. You will get an enormous reward. You will have created something.)
Kurt Vonnegut benadrukt het belang van de kunst als een diepgaande uitlaatklep voor persoonlijke expressie en emotionele groei. Hij suggereert speels dat het nastreven van een carrière in de kunst een verrassende manier kan zijn om de verwachtingen van de ouders aan te vechten, vooral als men zich niet in staat voelt om zijn identiteit openlijk te omarmen. De kunst biedt volgens hem niet alleen een manier om te overleven, maar een manier om iemands leven en geest te verrijken. Creatieve activiteiten, of het nu gaat om zingen of schrijven, bevordert een gevoel van voldoening en zorgt voor persoonlijke ontwikkeling.
Vonnegut moedigt mensen aan om de kunst te omarmen, ongeacht hun vaardigheidsniveau, en benadrukt dat de schepping op zich de moeite waard is. Hij gelooft dat elke poging tot artistieke expressie bijdraagt aan de groei van de ziel. Door deel te nemen aan creatieve inspanningen, kunnen individuen vreugde en betekenis vinden in hun leven, wat suggereert dat de waarde van de kunst niet in professionaliteit ligt, maar in de intrinsieke tevredenheid en verbinding die het biedt. Uiteindelijk pleit hij voor een leven vol creativiteit, hetzij door eenvoudige daden van artistieke expressie of meer serieuze bezigheden.