In Alexander McCall Smith's "A Distant View of Everything" presenteert Isabel haar privétheorie van morele nabijheid, die onze ethische verantwoordelijkheden benadrukt tegenover degenen waar we rechtstreeks mee kunnen zien of ons kunnen voelen. Dit concept suggereert dat hoewel het onmogelijk is om al het lijden in de wereld aan te pakken, we verplicht zijn om degenen te helpen wiens behoeften we uit de eerste hand kunnen zien of met wie we op een of andere manier een verband hebben.

Deze theorie benadrukt het belang van persoonlijke relaties en fysieke aanwezigheid in onze morele verplichtingen. Door ons te concentreren op een beheersbare reikwijdte van het lijden, moedigt Isabel een meer gelokaliseerde benadering van compassie en hulp aan, waardoor het idee wordt bevorderd dat we een verschil kunnen maken in onze directe omgeving in plaats van overweldigd te worden door wereldwijde problemen.