Isabel's privétheorie van morele nabijheid, de basis van die verplichtingen die ontstonden toen we ons dicht genoeg bij anderen bevonden om getuige te zijn van of hun behoeften te voelen, of wanneer we op een andere manier waren gekoppeld aan hun benarde toestand. We konden niet omgaan met al het lijden of de behoefte in de wereld, maar we konden en zouden moeten doen met dat stukje lijden dat redelijk dicht bij ons was.
(Isabel's private theory of moral proximity, the basis of those obligations that came into existence when we found ourselves close enough to others to be able to witness or feel their needs, or when we were in some other way linked to their plight. We could not deal with all the suffering or need in the world, but we could-and should-deal with that sliver of suffering that was reasonably close to us.)
In Alexander McCall Smith's "A Distant View of Everything" presenteert Isabel haar privétheorie van morele nabijheid, die onze ethische verantwoordelijkheden benadrukt tegenover degenen waar we rechtstreeks mee kunnen zien of ons kunnen voelen. Dit concept suggereert dat hoewel het onmogelijk is om al het lijden in de wereld aan te pakken, we verplicht zijn om degenen te helpen wiens behoeften we uit de eerste hand kunnen zien of met wie we op een of andere manier een verband hebben.
Deze theorie benadrukt het belang van persoonlijke relaties en fysieke aanwezigheid in onze morele verplichtingen. Door ons te concentreren op een beheersbare reikwijdte van het lijden, moedigt Isabel een meer gelokaliseerde benadering van compassie en hulp aan, waardoor het idee wordt bevorderd dat we een verschil kunnen maken in onze directe omgeving in plaats van overweldigd te worden door wereldwijde problemen.