In het verhaal "The Time Keeper" van Mitch Albom ontvouwt zich een gesprek tussen personages dat diepe filosofische inzichten over tijd overbrengt. Een oude man drukt de algemene overtuiging uit dat bepaalde momenten in het leven niet langer toegankelijk zijn vanwege leeftijd of omstandigheden, wat een gevoel van berusting suggereert. Hij bestrijdt dit idee echter snel door te stellen dat timing niet strikt gebonden is aan leeftijd of perceptie, maar zich eerder ontvouwt zoals het bedoeld is.

Hij benadrukt hoe belangrijk het is om te erkennen dat het leven zijn eigen ritme en plan heeft. Zijn glimlach symboliseert hoop en vertrouwen in het idee dat alles op zijn juiste tijd gebeurt. Dit perspectief moedigt aan om het huidige moment te omarmen in plaats van ons beperkt te voelen door beslissingen uit het verleden of toekomstige onzekerheden, en herinnert ons eraan dat er altijd een doel zit achter de timing van gebeurtenissen in ons leven.