Randy Alcorn wijst op een intrigerende paradox in de kerk: hoewel God buitengewoon genereus is geweest, is de kerk zelf steeds gierig geworden. Ondanks wijdverbreide overtuigingen over de naderende terugkeer van Christus, lijkt deze verwachting geen radicale veranderingen te inspireren in de manier waarop individuen hun middelen toewijzen. In plaats van prioriteit te geven aan de groei van Gods koninkrijk, richten veel gelovigen zich op het verzamelen van rijkdom voor zichzelf, wat volgens profetie bestemd is om te verdwijnen.

Deze discrepantie roept vragen op over de ware impact van geloof op financieel gedrag. Alcorn daagt het idee uit dat een anticipatie op het rendement van Christus gelovigen zou moeten dwingen meer te investeren in eeuwige bezigheden in plaats van tijdelijke financiële winst. Het contrast tussen de urgentie van het potentiële rendement van Christus en het trage tempo van vrijgevigheid onder gelovigen roept op tot introspectie over prioriteiten en waarden binnen de geloofsgemeenschap.