Randy Alcorn benadrukt dat wanneer we ons meer bevinden dan we nodig hebben, onze onmiddellijke en instinctieve reactie zou moeten zijn om te geven. Hij is van mening dat vrijgevigheid geen complexe beslissing moet zijn, maar eerder een inherente reactie op de overvloed die we in het leven tegenkomen. Dit perspectief sluit aan bij de leringen in de Schrift en weerspiegelt het belang van het aanpakken van de behoeften van anderen.

De daad van geven wordt afgeschilderd als een fundamentele verantwoordelijkheid die voortkomt uit het herkennen van onze eigen zegeningen. Alcorn betoogt dat naarmate we ons overmaat erkennen, de morele keuze duidelijk wordt - het ondersteunen van degenen die minder bedeelden zijn, zou een automatische reactie moeten zijn, compassie en rentmeesterschap belichamen.