In het boek "Papillon" van Henri Charrière reflecteert de verteller over een ontsnappingspoging uit de gevangenis uit de gevangenis. Ondanks het falen van de ontsnapping, benadrukt hij de onschatbare relaties die hij vormde met de mensen die hij tijdens die reis tegenkwam. Deze connecties verrijkten zijn leven en brachten hem vreugde en benadrukten het belang van menselijke banden temidden van uitdagende omstandigheden.

Charrière drukt een gevoel van vervulling uit en verklaart dat de ervaring de moeite waard was, niet vanwege het succes ervan, maar vanwege de vriendschappen die hij kreeg. Zijn sentiment legt een diepe waardering vast voor de menselijke geest en het vermogen ervan om te volharden, wat suggereert dat er zelfs in de nederlaag persoonlijke groei en zinvolle verbindingen kunnen zijn die iemands inspanningen valideren.